Nema hvað?

Að sjálfsögðu er erfitt fyrir umboðslausa aðila að taka upp einhverjar samningaviðræður.   Eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna líta Bretar og Hollendingar svo á, að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hafi ekkert samningsumboð.  Þetta er flestu hugsandi fólki ljóst.  Ríkisstjórnarómynd Jóhönnu gerir sér þó enga grein fyrir því.

Auk þess er ekki um neitt að semja að því er Icesave varðar.  Það mál verður aðeins leyst fyrir dómstólum.  Íslenzkur almennigur greiðir ekki skuldir einhverra óreiðu- og glæpamanna.  Grunnskólamenntaða flugfreyjan í stjórnarráðinu verður að gera sér grein fyrir því, að hún starfar ekki í þágu þjóðarinnar.  Hún fékk tækifæri sem hún hafði ekki burði til að ráða við.  Hennar tími er liðinn.  Henni ber að segja af sér.

Umboðslausu ríkisstjórninni ber einnig að láta af bjölluati í Brussel.  Hin blinda Europhilia hennar er dæmi um veruleikafirrta andstöðu við þjóðarvilja.

Erfitt að taka upp þráðinn eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna